قایقی خواهم ساخت

خواهم انداخت به اب

دور خواهم شد از این خواک غریب

که در ان هیچ کسی نیست که در بیشه ی عشق

قهرمانان را بیدارکند

پشت دریا ها شهری است

که در ان پنجره ها رو به تجلی باز است

بام ها جای کبوترهایی است که به فواره ی هوش بشری مینگرند

دست هر کودک ده ساله ی شهر شاخه ی معرفتی است

مردم شهر به یک چینه چنان مینگرند

که به یک شعله به یک خواب لطیف

خاک، موسیقی احساس تو را می شنود

و صدای پر مرغان اساطیر میاید در باد

پشت دریا ها شهری است

قایقی باید ساخت

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: